Отишло момe напето
смин да сбира на полето.
Лудо младо го спогони,
момe бяга, цвете рони.
Че отде се взе къпина,
та му ризата запина.
Лудо младо се провикна:
Дръж, къпино, доде стигна
тебе ще да е фалбата,
моя ще да е момата!